Dat Mara haar zintuigen volop werken, daar waren we al achter. Die schelpvormige oren van haar pikken iedere luchttrilling op. Haar neus ruikt sporen die wij niet kunnen raden en haar ogen registreren ieder grassprietje dat maar even tegen de wind in beweegt. Zelfs met haar bek neemt ze geur waar. Lucht wordt gefilterd door het orgaan van Jacobsen. Dat zie je wanneer haar wangen op en neer gaan terwijl haar bek bijna dicht is alsof ze de lucht door haar bek laat rollen.
Mara is gemaakt om waar te nemen. Buiten bereiken eindeloos veel sporen haar oren, neus ,ogen of bek. Alles doet mee. Het gaat zo snel, die kleine signalen die ze oppikt maar die ze ook terug geeft met haar lichaam. We leren ze steeds beter herkennen.
Toch blijft het een zoektocht die eerste tijd. Ik kan me vaag herinneren hoe dat ging met Jack en Luna. Daar kon ik mee lezen en schrijven, wist precies welk gedrag wanneer te verwachten was, wat ze prettig vonden en wat spannend. Hoe lang het duurt voor je een nieuwe hond van haver tot gort kent? En jouw hond jou ook zo kent. Dat laatste gaat veel sneller volgens mij. Je hond heeft niet zoveel tijd nodig om te weten hoe jij werkt. Zo ook Mara. Je vraagt je in de opvoeding van de hond altijd af. Wie traint wie. Daar moet je beducht op blijven. En Mara houdt ons scherp. Ze toont zich soms een echte toneelspeelster, soms een klein clowntje, soms behoorlijk eigengereid en soms vindt ze bepaalde situaties echt heel spannend. Maar de lijn tussen deze staten van zijn is heel dun en wisselt sterk. In 1 wandeling kan je ze allemaal tegen komen. Dat hebben we de laatste dagen wel gemerkt.
Langerverlderslag: Zo waren we zaterdag op het strand bij Langervelderslag. Leuk, dachten wij. Heerlijk los en je uitleven aan de vloedlijn met je mensenkinderen en andere honden. Wind in de haren, zand tussen je tenen. Ja, dat vinden wij leuk maar als je een hond bent die nog niet veel vaker aan de kust is geweest en wiens zintuigen op volle toeren draaien is dat toch echt wel even wennen. Het was een mooie, heldere en zonnige dag toch stond er best wel wat wind aan zee. De golven waren onstuimig en net op het moment dat we aankwamen vielen er plaatselijke buien. De dochter van Thor adoreert Mara en wil het liefst altijd met haar lopen dus de riem werd aan haar overhandigd. Het was redelijk druk en gedurende de weg naar het strand werd Mara daar onzeker van. Je zag haar zoeken naar veilige benen. Daarom heeft Thor haar bij zich genomen en haar door de menigte heen geloodst. Zo gauw hij de riem overnam ontspande ze en bleef ze veilig in zijn slipstream. Daar durfde ze het wel aan. Eenmaal op het strand bleef ze staan en keek ze even letterlijk haar ogen uit. We gingen linksaf en lieten haar los. Die vrijheid nam ze even in zich op en daar stoof ze er vandoor. Met gekke sprongen leefde ze zich even uit. De kinderen wilden naar de kustlijn en renden met hun laarzen erop af. Maar Mara aarzelde. Ze wilde de kustlijn niet naderen. Zo lang we wat verder op het strand bleven was het prima, de vrijheid, de andere honden vond ze leuk maar de zee hield ze op gepaste afstand. Door de wind en de golven hoorden wij het ruisen van de zee. En toen viel bij ons het kwartje. Dat geluid van die brekende golven en de wind, dat vindt ze gewoon niet fijn. Naast dat ze niet van natte tenen houdt en een kou kleum is, is het geluid voor haar alarmerend en wil ze daar verre van blijven. Ze herpakt zich wel en daar waar ze het aandurft speelt ze, graaft ze en rent ze maar dat bulderende geluid, dat klinkt te vervaarlijk.
Laatste ronde: De laatste dagen gaan de laatste ronden wat moeizamer. Ze had al nooit echt zin in het laatste plasrondje maar nu is het ook koud winderig en guur. En als het dan donker is, komt alles toch net even wat bedreigender over. Ze heeft bedacht dat ze gewoon niet meer gaat lopen. Wij proberen haar enthousiast te maken met snoepjes en dan loopt ze een paar meter en blijft weer staan. Wie traint de trainer… Ga je alleen maar lopen als je snoep krijgt? Na allerlei verwoede pogingen denkt Thor…..nou, dan blijf je maar even staan, ik wil lopen en hij laat de riem vallen en haalt mij in. Eens kijken wat er gebeurd… Eerst staat ze verbluft om zich heen te kijken maar ineens komt ze in beweging. Dat was blijkbaar ook niet de bedoeling. Oh wacht even, drama helpt niet altijd, ze haalt ons in en loopt ineens keurig op tempo mee. Wij krabbelen even over ons bolletje. Neemt ze ons in de maling? Verder op komen we bij de provinciale weg. Daar komt een vrachtwagen de rotonde naderen en nu gaat ze weer in de ankers. Nu zie ik het verschil, weer het geluid wat haar angstig maakt. Ze gaat weer in de ankers maar dit keer omdat ze het echt eng vindt. Ik biedt haar mijn hand aan want we hebben toch geoefend en tussen ons ins durft ze weer verder te lopen. Knappe Mara. De lijn tussen je voor de gek houden en echt steun van je nodig hebben is dun. Die oren doen hun werk en versterken een hoop, dat kan ook best heftig zijn voor haar. We kunnen weer verder en op een stuk waar veel muisjes zitten zet ze haar oren weer in en gaat ook haar neus werken, nu is ze in haar element. Ze luistert, ruikt, kijkt en springt op de plaats waar ze wat hoort. Prachtig, daar gaan haar zintuigen weer. Het rondje loopt verder prima tot we weer de wijk inlopen en ze eerst in de struiken duikt en wat begint te eten. Oeps, wat is dat, iets wat we niet echt herkennen. Het lijkt op een schijf samengeperst zaad, soort mueslireep. Enigszins bezorgd nemen we het restant in een zakje mee want wat als ze er ziek van wordt. Dan komen we bij een brug komen en gaat ze wederom in de ankers. Ze draait zich om en wil de andere kant op. Ze ziet iets, ruikt iets. We weten het niet, maar er is iets. Verderop staat een paaltje, dus we denken dat ze dat wil onderzoeken. Ze is zo vastberaden dat we besluiten haar op onderzoek uit te laten gaan. Haar tred wordt steeds stelliger….En vlak voor het paaltje duikt ze ineens haaks een voortuin in. Volgelzaad! Daar ging ze op af. Recht op haar doel, ze rook het gewoon van 100 meter afstand. Begrijpen we gelijk wat er in de struiken lag, vogelvoer. Die neus van haar werkt fantastisch. Daar kan je alleen maar bewondering voor hebben.
Reactie plaatsen
Reacties