Vanmorgen heb ik de kinderen naar hun vader gebracht. Meestal ga ik dan naar Thor en blijf ik daar. Vandaag ging ik alleen even een kopje koffie bij hem drinken omdat ik thuis, in alle rust mijn rapporten wil schrijven en hopelijk ook nog wat voor mijn opleiding kan doen.
Van dat kopje koffie kwam niet heel veel terecht want Mara gaf aan echt nu, maar dan ook echt nu, naar buiten te willen. Dan gaan we toch even samen. Tijdens het wandelen schiet Thor een gebeurtenis te binnen van de dag ervoor. "Wat me gisteren overkwam met Mara". "Ze is echt een natnek", zoals Thor dat dan zegt. "Ze heeft me razendslim in het ootje genomen" Hij vertelt zijn verhaal en ik denk aan "Het Liegebeest".
Geboren eind jaren 70 en opgroeiend in de jaren 80, keek ik naar een heel scala kinderprogramma's die misschien voor velen in de vergetelheid zijn geraakt. Ik was toen al redelijk multicultureel aangelegd dus keek naar programma's van verschillende nationaliteiten. Zo keek ik iedere zondagochtend naar "Lowenzahn" en "Der Maus" op de Duitse zender ARD. Ook keek ik naar TikTak en later Merlina op de Belgische VRT. Opgroeiend in het oosten van Brabant kon ik, als 6 jarig meisje, het ABN en het dialect van mijn ouders maar ook de Belgische tongval en het Duits prima volgen. Wat betreft kinderprogramma's was voor mij de keuze dus reuze. Zo ontdekte ik ook "Het Liegebeest" dat sinds 1983 uitgezonden werd op de Belgische VRT. Een magisch maar ook enigszins griezelig poppenspel over een groen beest dat niet echt dier nog mens was. Ik vond het als kind net te spannend maar kon de verleiding niet weerstaan om toch te kijken. Het had een beetje de sfeer van Karbonkel uit "Ik Mik Loreland". Gezien de tere kinderzieltjes die nu opgroeien zijn dat soort programma's niet meer te vinden in de programmering. Een van de kenmerken van het Liegebeest was dat hij zonder enige schroom leugens uit zijn mond liet vloeien waarmee hij iedereen voor de gek hield en behoorlijk wat chaos creëerde.
Nou....Dat laatste typeert Mara in het verhaal van Thor. Maar gelukkig heeft dit verhaal ook een happy end.
Zoals ik al eerder heb geschreven heb ik les gegeven bij de hondentraining van de dierenbescherming. Ik heb daar Suzanne leren kennen maar ook Willie. En Willie stelde tijdens haar lessen altijd de vraag: "Kan een hond liegen?" Mijn antwoord is "Ja, dat kan een hond". Zo had Luna vroeger een trucje als ze op de lekkerste plek wilde liggen maar Jack daar lag. Dan liep ze naar het raam en begon te blaffen. Jack, waaks als hij was, stoof dan overeind om haar te ondersteunen en de voorbijgangers weg te jagen. Zo gauw Jack voor het raam stond te blaffen, liep Luna terug en ging op zijn plekje liggen. Jack kwam er al snel achter dat er helemaal niemand voorbij kwam en Luna op zijn warme plekje lag. De sukkel, dit gebeurde hem niet eenmalig maar regelmatig. Maar zo trouw als Jack is en zijn vriendinnetje bijstaat, zo gewiekst was Luna dus. Het Liegebeest!
Maar Mara kan er ook wat van. Toen Mara nog niet zo lang bij Thor woonde liep hij achter zijn huis op een braakliggend terrein met gras. Gezien hij in de polder woont, wonen er op dat terrein heel wat hazen. Als je weet waar een Podenco voor gemaakt is, dan weet je ook dat dit een gebied is waar ze eigenlijk niet los kan. Mara haar genen zijn ingesteld op het jagen op hazen en konijnen. Maar toen was Thor al een aantal keren een hondje tegengekomen, Frits, waarmee Mara het goed kon vinden. Toen ze Frits weer een keer tegenkwamen vroeg de baas van Frits, zou ze niet los kunnen als ze elkaar bezig houden? Thor, onbevangen als hij toen was denkt dat Mara genoeg afleiding heeft om niet te gaan jagen en wil het wel proberen. Dat ging goed, totdat er een haas opstoof en Mara er achteraan ging. Dat was een wijze les, het jachtinstinct zit erin. Ze stopt niet meer, levensgevaarlijk naast die provinciale weg en jammer voor de haas.
Inmiddels woont Mara al twee jaar langer bij ons en kunnen we met haar lezen en schrijven. Thor liep weer over dat veld en dacht, zou toch mooi zijn dat ze hier weer los kan, dan heeft ze wat meer plekken waar ze haar energie echt even kwijt kan. En dit is zo lekker dicht bij huis. Thor neemt haar lievelingsspeeltje mee en aan de lange lijn is ze daar heerlijk mee aan het spelen. Thor gooit hem vooruit en zij sprint erachteraan en brengt hem terug. Midden op het veld denkt hij, ik gok het erop. Hij denkt dat hij genoeg aandacht van haar heeft om het te proberen. Hij laat haar los en een tijdje zijn ze samen heerlijk aan het spelen. Hij gooit, zij apporteert. Totdat ze het speeltje niet meer terug brengt en blijft staan. Ze staat rond te kijken en Thor denkt, dit is het moment om haar aan te lijnen, ze verliest de aandacht. Dat gaat allemaal goed, hond weer aan de lijn en hij loopt terug richting zijn woonwijk. Onderweg loopt Mara een beetje te treuzelen en te snuffelen maar ze loopt wel mee. Dan opeens lopen ze voorbij het speeltje en ze pakt hem weer op en begint opnieuw wild te spelen. Ze gaat naar Thor en nodigt hem weer uit tot spel, ze springt zelfs met speeltje tegen hem op. Ahhhh wat leuk, denkt hij. Ze wil nog even spelen, dus dan maakt hij de beslissing om haar nog even los te laten. Hij klikt de riem los en op dat moment laat zij het speeltje vallen en in een split second rent ze in volle vaart de andere kant op. Thor ziet een haas opstuiven. Ze had hem allang gezien, geroken, gehoord. En nu heeft ze Thor zo ver gekregen om haar los te maken en pakt ze de kans. De haas racet richting de provinciale weg en Mara erachter aan. Het zweet breekt Thor uit want hij ziet een auto rijden op de provinciale weg. Gelukkig zien de mensen in de auto wat er gebeurd en remmen al af. De haas vliegt over de rotonde naar een ander terrein. Het enige dat Thor nog kan doen is heel hard haar naam roepen. Als hij dat doet is Mara nog zo'n 10 meter verwijdert van de weg maar ze hoort hem. Op dat moment draait ze haar hoofd en kijkt naar hem. Ze stopt, terwijl de haas uit het zicht verdwijnt. Ze draait zich om en loopt terug naar Thor. Thor slaakt een diepe zucht en weet dat hij haar de hemel in moet prijzen. Dus met kloppend hart staat hij haar uitbundig te verwelkomen.
Mara had die haas allang gesignaleerd. Op het moment dat zij stil bleef staan had ze hem al gezien, gehoord of geroken. Op dat moment kon Thor haar aanlijnen. Hij had daarvoor precies het goede moment gekozen. Hij heeft het goed begrepen maar Mara leidt hem om de tuin. Ze bedenkt gewoon een plan om Thor te verleiden haar weer los te maken. Doen alsof je wil spelen, met de bedoeling om weer los van de lijn te komen en die haas te vangen. Ik vind dat slim en doordacht. Dat betekend dat ze oorzaak gevolg aan elkaar kan koppelen en kan gebruiken voor haar eigen wensen. Net als Luna gebruikt ze een leugentje om bestwil. Het liegebeest!
Maar wat mooi dat haar baas het wint boven instinct. Als ze zijn stem hoort maakt ze weer een afweging en besluit dat hij de moeite waard is om de haas te laten gaan. De band die hij met haar heeft is sterk en zij is hem trouw. Zo trouw dat ze haar eigen gerief laat schieten en daarmee gelukkig kiest voor haar eigen veiligheid. De weg kwam heel dichtbij! Thor is voorlopig weer alert op haar subtiele signalen, want die liet ze wel zien beseft hij zich achteraf, en laat haar daar niet meer los. Maar de band tussen hen is versterkt, en ook het vertrouwen tussen hen. Wat een heerlijk Liegebeest is het toch, onze Mara.
Reactie plaatsen
Reacties